4. Ο Λυκούργος και η Καρολίνα – aka. Το Disneyclub.
Τι να πω ρε ‘σεις! Θυμάστε το Disney Club; Πόσο ζήλευα αυτά τα κωλόφαρδα παιδάκια που για κάποιον άγνωστο λόγο μπορούσαν να είναι στο πλατό της εκπομπής και να παίζουν σε εκείνα τα απίθανα παιχνίδια! Εγώ μπορούσα καλύτερα από αυτά τα άχρηστα! Εγώ θα κέρδιζα με χίλια!
Αλλά, ζούσαν στην μαγική γη της επαγγελίας που λέγεται “Αθήνα”, ένα μέρος μακρινό, εκεί όπου υπήρχε η μαγεία… μακριά από εμένα…
5. Τα παιχνίδια χωρίς σύνορα.
Κι αν δεν είχα πάει ποτέ στο Disney Club, ρε σεις, σίγουρα άξιζα να είμαι στα παιχνίδια χωρίς σύνορα. Το Κάστρο του Τακέσι πριν το Κάστρο του Τακέσι. Θα ήμουν ο Ninja Warrior των 90s. Θα έφερνα την πρωτιά στην Ελλάδα. Ένα ακόμη ταλέντο που το έφαγε η πατρίδα του…
6. To γάλα Carnation.
Κάτι έπαιζε με τα 90s, που επειδή ανακαλύφθηκε η κονσέρβα, ήταν cool να τρως τα πάντα σε dead edition – ακόμη και το γάλα κακάο, τόσο υπερπαστεριωμένο, που μπορούσες να το αφήσεις παρακαταθήκη στις μελλοντικές γενιές.
Αλλά, μας άρεσε! Εκείνη η σάπια, επεξεργασμένη γεύση του γάλακτος μακράς διαρκείας με το κακής ποιότητας κακάο, ήταν η γεύση των παιδικών μας χρόνων! Και δεν χρειάζονταν ψυγείο σαν το φλωρο-φρέσκο γάλα…
Και η όλη φάση με τον καουμπόι της διαφήμισης, το έκανε το marlboro των νηπίων – έπινες κακάο με το καλαμάκι και νόμιζες ότι είσαι και πολύ μάγκας, πολύ άντρακλας… Ά ρε μάρκετινγκ…
7. Τα φαρδιά παντελόνια.
Ήταν μια περίοδος όπου ευτυχώς δεν υπήρχε ακόμη το Facebook, αλλιώς οι φωτογραφίες-απομεινάρια θα χρειάζονταν πυρηνικό πόλεμο. Τι λέω, τότε (Δημοτικό) ήμουν τόσο χοντρός που τα φαρδιά σε μένα ήταν skinny fit.
Σε κάθε περίπτωση, μαζί με το ζελέ στα μαλλιά καρφάκια και τον Eminem, τα φαρδιά παντελόνια ήταν ένα σύμβολο της παιδικής μας ηλικίας – που δεν θέλουμε να θυμόμαστε.
Η θυμάστε αυτά τα ελαστικά τατουάζ λαιμού που φορούσαν οι κοπέλες; Χαχαχαχα…
δείτε τη συνέχεια στην επόμενη σελίδα
το junior’s tv απλα….