Οδηγός πραγματικού πασχαλινού τραπεζιού για vegan

Μια ωδή στον άθλο των vegan

Πλησιάζει το πασχαλινό τραπέζι και το άγχος γύρω από τις αναμενόμενες ερωτήσεις κορυφώνεται: “εσύ τι θα ψήσεις, μαρούλια;”, “γιατί δεν τρως κρέας;”, “οι κυνόδοντες δείχνουν ότι οι άνθρωποι εξελικτικά τρώνε κρέας” και χίλιες και μία ερωτήσεις ή αμπελοφιλοσοφίες που φέρνουν τον vegan συνδαιτήμονά σου σε αμηχανία και σε δύσκολη θέση. Γιατί προφανώς δεν είναι η πρώτη φορά που τις ακούει και στην τελική έχει κουραστεί να λογοδοτεί στον καθένα -φίλο, συγγενή ή άγνωστο- για τις διατροφικές του επιλογές.

Και να ήταν μόνο αυτά. Οι γιορτές αυτές που φέρνουν μαζί τους “αναγκαστικά” αυτά τα τραπέζια είναι δύο ή τρεις. Ίσως αυτόν τον αριθμό μπορεί κάποιος να τον διαχειριστεί κάθε χρόνο. Τι γίνεται όμως στις υπόλοιπες περιπτώσεις; Καλώς ή κακώς ανά τους αιώνες έχει φανεί ότι δεν σιτιζόμαστε μόνο για βιολογικούς σκοπούς- ήτοι να μην πεθάνουμε από ασιτία. Το φαγητό και τα τραπέζια είχαν και έχουν κοινωνικό χαρακτήρα -βλέπε τα συμπόσια στην Αρχαία Ελλάδα. Είναι πολύ σύνηθες φαινόμενο σε παρέες παμφάγες, όπου οι χορτοφάγοι ή οι βίγκαν αποτελούν μειονότητα, να επικρατεί εκ μέρους των δεύτερων ένα “κοινωνικό άγχος”, όπως για παράδειγμα για το μαγαζί που θα επιλεχθεί για την έξοδο, αλλά και για τα πιάτα που θα επιλεχθούν από την παρέα για να μοιραστούν στην μέση. Όταν το άγχος γύρω από το τραπέζι και τα φαγητά του επισκιάζει τον σκοπό του τραπεζιού -την διασκέδαση- ,ίσως είναι ώρα να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα και να επέμβουμε.

Για τον οικοδεσπότη

Σε μια εποχή που υπάρχουν διαφορετικά είδη διατροφής που μπορεί να επιλέξει ο καθένας με βάση δικές του παραμέτρους -θρησκεία, ηθική, κουλτούρα κ.ο.κ.- είναι συνετό να προηγηθούν βασικές ερωτήσεις στους καλεσμένους μας, πριν προχωρήσουμε στην αγορά των πρώτων υλών και την σύσταση του τραπεζιού. Αυτό είναι πολύ σημαντικό όχι μόνο για να σεβαστούμε τις διατροφικές προτιμήσεις των συνδαιτημόνων μας- αλλά και για να συμπεριλάβουμε την παράμετρο “Υγεία” στο τραπέζι μας: τροφικές αλλεργίες, θέματα υγείας που αποκλείουν ή περιορίζουν ομάδες τροφίμων ή έχουν συγκεκριμένο διατροφικό προσανατολισμό όπως π.χ δυσανεξία στην λακτόζη, κοιλιοκάκη (νόσος που χρίζει διατροφής ελεύθερης σε γλουτένη)κ.ο.κ. Σε αυτές τις ερωτήσεις λοιπόν συμπεριλαμβάνεται και η κατανάλωση ή αποχή από ζωικά προϊόντα.

Σε δεύτερο στάδιο, ενώ έχουμε συλλέξει πληροφορίες για τις διατροφικές επιλογές των καλεσμένων μας και τις έχουμε διοχετεύσει και στους υπόλοιπους -γιατί δεν βρισκόμαστε πια σε εποχές που αναλαμβάνει τα έξοδα του τραπεζιού ένας, αλλά είναι πιο συχνό να φτιάχνει ο καθένας τις δικές του παρασκευές και να συλλέγονται όλες μαζί στο τραπεζι- είναι σημαντικό να καταστήσουμε αναγκαία την οριοθέτηση σε αδιάκριτες ερωτήσεις. Αυτό φυσικά δεν συνεπάγεται αποστειρωμένη απόρριψη ή φραγή ερωτήσεων που έχουν να κάνουν με τις διατροφικές προτιμήσεις , αφού κάθε ερώτηση χρωματίζεται κατάλληλα και από το ύφος του πομπού. Ένας βασικός κανόνας που θα πρέπει να λειτουργεί και να τηρείται είναι η αποφυγή της αδιακρισίας. Υπάρχει μεγάλη διαφορά στο “δεν ήξερα ότι δεν τρως κρέας, μπορούμε να φτιάξουμε μανιτάρια λεμονάτα” με το “δεν ήξερα ότι δεν τρως κρέας, μα καλά τι θα φας, μόνο σαλάτα;”.

Για τους καλεσμένους

Σεβαστείτε τον συνδαιτήμονά σας που έχει επιλέξει για τον δικό του σκοπό να απέχει από τροφές ζωικής προέλευσης και μην ακυρώνετε το mindset του -ειδικά σε μία ακατάλληλη στιγμή όπως αυτή που έχει σκοπό την ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ. Μπορείτε να εκφράσετε απορίες που μπορεί να γεννιούνται, αλλά μην ξεχνάτε ότι η επικοινωνία διακρίνεται στην λεκτική και την μη λεκτική. Τόσο η σύνταξη της πρότασης με κατάλληλες λέξεις όσο και το ύφος και οι κινήσεις που την πλαισιώνουν, μπορούν να αλλάξουν εντελώς την διάθεση

Για τον vegan καλεσμένο

Είναι πολύ σημαντικό να αποβάλλεις το άγχος το οποίο μπορεί να προκύπτει γύρω από τέτοιες εξόδους και μαζώξεις. Δεν είσαι υποχρεωμένος να λογοδοτήσεις σε κανέναν, αν δεν θέλεις, ούτε  να παρουσιάσεις το “μανιφέστο” της αυστηρά χορτοφαγικής διατροφής κάθε φορά που απλά θέλεις να συναναστραφείς με κόσμο, με σκοπό να μεταπείσεις κάποιον, γιατί πολύ απλά η ίδια πραγματικότητα υπάρχει σε μορφή παραλληλότητας- ο καθένας την αντιλαμβάνεται διαφορετικά εξετάζοντας την υπό το δικό του πρίσμα.

Το γεγονός ότι διαφορετικοί τύποι διατροφής ετικετοποιούνται δεν θα πρέπει να αποτελεί θέμα ατέρμονων αναλύσεων και διαχωρισμών σε ένα γιορτινό τραπέζι. Ο κάθε άνθρωπος κάνει τις επιλογές του και οφείλουμε να τις σεβόμαστε ανεξάρτητα αν συμφωνούμε ή όχι με αυτές. Το ίδιο ισχύει και τούμπαλιν.

*Ευχαριστούμε πολύ την Κλαρίτα Καλέμι, πτυχιούχο του Τμήματος Επιστημών Διατροφης και Διαιτολογίας